"Elisabeth had weet van twee zedenfeiten: mei 2010 en mei 2011", zegt Verhenne. "Bij het eerste feit zou Stijn Saelens de vagina van zijn dochter gelikt hebben."

Ook het tweede feit werd door de dochter van Saelens aan haar mama verteld. "Ze vertelde dat ze het niet leuk vond dat haar papa zijn toch in haar mond duwde", aldus Verhenne. "Saelens heeft die feiten ook toegegeven aan zijn ouders. Het was een spel, is maar één keer gebeurd volgens Saelens. "Nadien is Stijn Saelens bij psychiater Geerts in therapie gegaan."

"Iemand seinen doen we als iemand zich aan justitie wil onttrekken, en niet uit praktische overweging omdat de persoon nog niet in de mogelijkheid geweest is langs te komen voor verhoor", aldus de speurders. "Er werd gevraagd hem nationaal te seinen, maar Elisabeth had laten verstaan dat hij bereid was te komen getuigen. Internationaal seinen kunnen we enkel doen als er een aanhoudingsmandaat uitgevaardigd is"

"Tijdens het verhoor van André Gyselbrecht zei hij dat Stijn een therapie moest volgen, maar dat hij gerustgesteld was. Hij was ervan overtuigd dat als een grondige therapie zou lukken, er geen verder acties in het onderzoek nodig waren."

 

"André Gyselbrecht wilde vooral dat Stijn de grondige therapie zou volgen , en zei dat - als de therapie slaagde - het een nieuwe start kon betekenen voor het gezin kon betekenen. 'Als de therapie zou slagen en er geen nieuwe feiten gepleegd worden, moet er voorlopig geen verder gevolg gegeven worden aan de klacht'", zei André Gyselbrecht volgens Eric Verhenne.

Volgens Eric Verhenne is dokter Gyselbrecht "zeer punctueel, leest hij alles na, vraagt hij meer uitleg tijdens zijn verhoor en zal hij zeker niets tekenen waar hij niet achterstaat".

Op de vraag van voorzitter D'Hooghe of de speurders dr. Gyselbrecht ergens tot verklaringen gedwongen hebben, antwoord Verhenne negatief. "Dat zou zelfs niet gelukt zijn gezien hij alles zeer goed opvolgt. Het verhoor is correct verlopen."

"De onderzoeksrechter vroeg mij of het ernstige feiten waren, en of ik al ernstigere zaken gezien had", aldus Verhenne.

 

"Ik toen uiteraard gezegd dat het ernstige feiten waren, maar dat ik in mijn carrière al ernstigere zaken gezien had."

 

Verhenne benadrukt wel dat hij de feiten van bij het begin zeer serieus genomen heeft. "Elk zedenfeit, hoe minimaal ook, is sowieso ernstig." Hij bevestigt dat hij ervan overtuigd was dat het ernstige klachten waren, en "geen uit de lucht gegrepen fabeltjes".

Verhenne zegt wel dat hij de indruk had dat het vooral dr. André Gyselbrecht die gemotiveerd was de klacht in te dienen.

"Het woord normvervaging van Elisabeth", bevestigt Verhenne. Een advocaat wijst erop, dat zowel Elisabeth Gyselbrecht als haar vader exact dezelfde zin gebruikt hebben, tijdens verhoren onafhankelijk van elkaar, op een ander tijdstip. "De feiten kaderen volgens mij niet in pedofilie of een seksuele normvervaging, waaraan mijn man / Stijn Saelens moet aan werken." Die zin werd door Elisabeth én haar vader gebruikt tijdens hun verhoren. Volgens Verhenne was het eerst Elisabeth die die term gebruikte. "Ze kreeg nadien een kopie van dat verhoor. Aan wie ze dat toont, is mijn zaak niet."

Uit de antwoorden van de getuigen op de vragen van het openbaar ministerie, blijkt dat er maar één telefoontje nodig was om de politiediensten opnieuw in actie te laten schieten. "Een telefoontje dat de familie Gyselbrecht goed kende, want ze hadden er eerder al op gebeld om afspraken te maken voor hun verhoor."

Meester Platteau: "Elisabeth heeft in de klacht verklaard dat ze haar kinderen geen seconde meer met Stijn alleen liet. Ze heeft ook uitdrukkelijk gevraagd dat het kindermeisje omtrent die zedenfeiten verhoord zou worden. Waarom is dat niet gebeurd?"

 

Verhenne: "Omdat de onderzoeksrechter geen opdracht gegeven heeft dat kindermeisje te verhoren. Ik voer geen zaken uit waar ik van de onderzoeksrechter geen opdracht toe gekregen heb."

 

"Wij hadden op dat moment de informatie dat er geen gevaar meer was naar het kind toe, omdat Stijn niet in het land was. De feiten dateren van mei 2010 en mei 2011, de klacht kwam er pas in oktober. Volgens Elisabeth was er geen gevaar meer. In die periode lag het dossier bij ons op het bureau voor verder onderzoek. Maar op dat moment was er geen gevaar meer volgens Elisabeth Gyselbrecht. Mocht er een nieuw signaal gekomen zijn van de onderzoeksrechter, dan zouden we die medische dossiers zeker nog opgevraagd hebben."

Op de vraag van meester Platteau of de onderzoeksrechter op de hoogte was dat Stijn Saelens niet zou geseind worden, ondanks het feit dat de onderzoeksrechter dat eerder gevraagd had, komt geen duidelijk antwoord van Bertels. "Dat is meer dan vijf jaar geleden, dat weet niet meer. Dat zou wel gebeurd zijn als er signalen waren dat Stijn Saelens zich zou onttrekken aan justitie. Die signalen waren er niet." 

 

Bertels benadrukt dat er politioneel geen reden was om Saelens op dat ogenblik te seinen.

Verhenne bevestigt dat dat regelmatig gebeurt.

 

"Inderdaad", aldus Verhenne.

 

Verhenne: Neen, wij hebben na 1 december niemand meer van de familie gehoord die zei dat er een gevaar was."

 

De zitting wordt 10 minuten geschorst en wordt om 12.30 uur hernomen.

Op 23 mei 2011 is Verstuyf voor de eerste keer gecontacteerd door dr. André Gyselbrecht. Verstuyf zegt dat ze dr. André Gyselbrecht niet kende voor dat contact. 

"Er kwam een tweeledige vraag van dr. Gyselbrecht: is er sprake van incest ten aanzien van een van de kinderen, én wat er als behandeling van Stijn kon voorgesteld worden", zegt Verstuyf.

"Tijdens de derde sessie werden vier gewone kindertekeningen voorgelegd. Het kind pikte de tekening eruit met het boze gezichtje. Toen ik vroeg waarom ze die tekening koos, zei ze dat 'ze boos werd als papa zijn tong in haar mond stak'. Ze heeft zeker bij drie verschillende technieken bevestigd dat ze boos was omdat papa haar zijn tong in haar mond stak, en dat ze haar papa duidelijk gemaakt had dat ze dat niet leuk vond, maar dat haar papa gewoon voort deed."

 

"Het werd duidelijk dat de feiten in de slaapkamer, binnen in huis en buiten op het terrein plaatsvonden. Er kan zeker sprake zijn van herhaaldelijke feiten. Ik kan niet stellen dat er bepaalde gewoonten aan vooraf gingen, het gebeurde op verschillende plaatsen en op onverwachte momenten."

 

"Toen kwam Elisabeth het kind halen. Op dat moment was Elisabeth aan haar relatie met Stijn aan het werken. De focus lag toen eerder op de behandeling van Stijn, en niet meer op de sessies met het kind. In overleg werd dan beslist de therapie van het kind stil te leggen."

 

"De situatie was al besproken met Elisabeth, en nadien kreeg ik een paniekerige telefoon van André Gyselbrecht. Hij vertelde dat de kinderen van Saelens maar twee keer per dag mochten eten, en dat hij schrik had Saelens wilde emigreren naar Australië. Ik stelde vast dat André Gyselbrecht op dat moment in een andere mentale toestand was dan bij ons eerste contact." 

Verstuyf: "De herhaaldelijke tongkussen en de mogelijke andere handelingen die gesteld zijn, moeten volgens mij als pedofilie gezien worden. Er was een duidelijke druk van een ouder persoon, het kind stemde duidelijk niet in met de feiten."

"Mevrouw Verstufy, heeft u ook een aanmelding gekregen voor de vier kinderen, voor het feit dat de opa de papa heeft laten vermoorden?"

 

"Neen", antwoordde de psychologe.