De vrouw die als eerste uit de loting kwam, blijft hoofd van de assisenjury.

De moorden op de kleine Corneel en Leon komen aan bod, en ook de moordpogingen op de andere kinderen van het kinderdagverblijf. Telkens gebruikte De Gelder dezelfde handeling: met één zwaaibeweging sneed hij de kinderen de keel over. Enkele juryleden houden hun hand voor hun mond of ogen terwijl deze gruwelijke details worden voorgelezen.

Procureur-generaal Van Den Berge herhaalt de misdrijven die De Gelder ten laste worden gelegd, en sluit af met 'Het is over deze beschuldiging dat het Hof van Assisen van de provincie Oost-Vlaanderen zal dienen te beslissen.'

Voorzitter Koen Defoort vraagt Jef Vermassen om de jury meer uitleg te geven over een assisenproces. Vermassen doet uit de doeken wat de rol is van de burgerlijke partijen (de slachtoffers) en wat de toerekeningsvatbaarheid inhoudt.

Voorzitter Defoort vraagt of iemand een bezwaar heeft dat de ouders van De Gelder vanaf volgende week dinsdag (na de getuigenissen van De Gelder zelf) aanwezig zijn in de assisenzaal. Enkele aanwezigen roepen beschuldigingen aan het adres van De Gelder. ‘Ik vind het heel intimiderend dat ze hier zijn', zei de vader van een overleden kind. ‘Ik vind het echt een kaakslag dat de ouders van Kim De Gelder in de assisenzaal aanwezig zijn. Ik zou me schamen dat ze hier binnen zijn.'

Na dit tumult sluit de voorzitter de zitting voor vandaag.

De zitting gaat opnieuw van start en Kim De Gelder wordt de assisenzaal binnengeleid. De Gelder wil de voorzitter even iets verduidelijken: 'De moorden waren geen kunstwerk. U zei daarstraks dat videospelletjes een inspiratie waren voor de moorden, maar dat klopt niet'

De Gelder citeert bijzonder droog: 'Stap 1: ik dring het kinderdagverblijf binnen. Stap 2: ik zocht mensen. Stap 3: Ik wou buitengaan maar dat lukte niet. Stap 4: ik wou mezelf afzonderen om na te denken. Stap 5: ik hoorde een gevaar op mij afkomen. Stap 6: Ik ... ', waarop Defoort hem al snel onderbreekt.

De Gelder verklaart dat hij de vrouw vroeg om even met hem mee te lopen. Op dat moment had hij zijn mes al getrokken, maar de vrouw heeft het mes niet gezien, beweert De Gelder.

'Maar mag ik dit niet in stappen vertellen, want dit is ook heel moeilijk voor mij', probeert De Gelder opnieuw.

Een andere advocaat vraagt De Gelder nogmaals naar zijn motief. 'Liever nu in het begin van het proces, dan op het einde, dan kunnen de slachtoffers nog iets toevoegen aan hun getuigenis', zegt de advocaat. De advocaat haalt een brief boven van Kim De Gelder zelf waarin staat dat hij 'de ouders van de slachtoffers een hart onder de riem wil steken en wil helpen bij het herstel.' Volgens de advocaat is het geven van een motief een ideaal gegeven om het herstel te bevorderen.

'Het gevaar bestaat dat men dan zal zeggen dat ik hem alles heb ingefluisterd', zegt Haentjens. 'Zolang wij naar hem blijven kijken als een normale mens, ga je geen normale antwoorden krijgen', verduidelijkt Haentjens. 'Daarom geeft hij niet altijd duidelijke antwoorden.' Bovendien geeft De Gelder aan dat hij vandaag niet verder wil verhoord worden.

De zitting is gestart. Er moet voorzitter Koen Defoort meteen iets van het hart. 'Ik stel vast dat de berichtgeving in de media voorlopig correct is verlopen, maar vanmorgen verslikte ik me in mijn koffie bij het zien van een bepaalde krant. Ik zag dat sommige getuigen al hun verhaal mochten doen in de media voor ze moeten getuigen op het proces. Dat kan natuurlijk niet.'

De zitting gaat verder met de getuigenis van Luc Cocquereaux, dossierbeheerder van het onderzoeksteam in Dendermonde. Hij zegt dat veel details van zijn getuigenis reeds aan bod kwamen in de getuigenissen van andere agenten.

De voornaamste opdracht van het onderzoeksteam: Kim De Gelder verhoren, nagaan of hij alleen handelde, getuigen en slachtoffers horen, huiszoekingen uitvoeren en de daarbijhorende inbeslagnames van bewijsmateriaal.

Om een band van vertrouwen te creëren met de beklaagde, werd gekozen om De Gelder te laten verhoren door een beperkt aantal personen. Sommige verhoren gebeurden klassiek, andere met behulp van een videocamera en een microfoon.

Een van de buren van het kinderdagverblijf zag De Gelder aan het werk in Fabeltjesland, zonder zich bewust te zijn van wat zich afspeelde. De getuige vermeldde dat De Gelder minstens twee kinderen op het hoofd trapte, als was het een voetbal.

Kim De Gelder luistert onbewogen naar zijn persoonsbeschrijvingen. Hij volgt de voorstelling van Cocquereaux en staart zonder emotie naar het groot scherm, waar een Powerpoint-presentatie wordt getoond.

Cocquereaux toont foto's van bewijsmateriaal dat gevonden werd in kinderdagverblijf Fabeltjesland. Onder meer een bril, een mes met punt en een mes met afgebroken punt. Bij de bril en een van de messen werden DNA-sporen van De Gelder aangetroffen.

De zitting gaat verder met een reconstructie van de feiten.

'Ik heb dat nog niet veel meegemaakt, maar mijn ervaring is niet eindeloos', aldus Cocquereaux.

Advocaat Filip Van Hende wil weten of De Gelder de kinderverzorgster Rita Van Geyte heeft achtervolgd om haar te verwonden. 'Opnieuw: het is moeilijk om in het hoofd van De Gelder te kijken, maar ik denk van niet', antwoordt Cocquereaux.

'Ik wil u niet voor zijn ofzo. Maar ik zou graag hebben in verband met mijn drijfveren, ik zou ze graag willen aflezen', stamelt De Gelder.

'U weet maar al te goed dat mijn drijfveren iets te maken hebben met... het moment waarop ik dacht... Ik wil dat gerust uitleggen aan de jury ook', stottert De Gelder.

'Ge moet geen show opvoeren', roept De Gelder zijn raadsman toe.

Ook Kim De Gelder krijgt de kans de onderzoekers een vraag te stellen.

'Volgens mijn vaststellingen waren er twee glazen schuifdeuren', antwoordt Cocquereaux.