Advocaat van beschuldigde, Jeroen D’Hondt: “Megan heeft een dramatisch en levensbepalend cadeau gekregen van haar ouders. Voor zover er iets aan te doen zou zijn door externe begeleiding, is er niets aan gedaan. De deskundige gaf aan dat er vroeger voor haar gezorgd moest zijn.”

“We zijn op zoek geweest om dit verschrikkelijk drama te begrijpen. In deze beperking ligt toch een groot deel van het antwoord. Dat stond mee aan de wieg van de feiten. Jullie willen weten: is ze gewoon een slecht mens, of werd ze door haar verstandelijke beperking meegesleept in het verkeerd begrijpen van haar omgeving en vond ze zonder nadenken een oplossing in een verschrikkelijke daad?”

Advocaat van beschuldigde, Jeroen D’Hondt, wil verder benadrukken op hoe weinig mensen Megan kon rekenen. “Bij wie moest ze terecht? Haar moeder? Haar grootmoeder? Haar grootvader (veroordeeld voor misbruik van Megan, nvdr.)? Of Bjorn? Hij was met andere dingen bezig, niet met de problemen van zijn lief. Eerst Chelsea, dan de Playstation, dan de joints, dan de seks, dan de broer. En voor Megan was plaats op het eind. Dat is voor een stuk hoe het vergaan is.”

Advocaat van beschuldigde, Jeroen D’Hondt: “We weten dat ze ook in een verschrikkelijke omgeving is terecht gekomen, dus het is voor een stuk logisch dat ze zo denkt. De directrice zei gisteren: je mag niet de verwachting hebben dat ze zich emotioneel kan verplaatsen in andere mensen. Het maximale dat haalbaar is, is haar te leren om grenzen te trekken. Ik denk dat dat klopt. Ze kan geen grenzen trekken, en ze heeft die emotie niet meegekregen. Dat is een enorm probleem. Het is haar nooit aangeleerd.”

“Vanuit een gezonde geest is dat moeilijk om te begrijpen, om ons te verplaatsen in zulke mensen. Maar als die dame zegt dat we die ethische grenzen niet van Megan kunnen verwachten, dan kan ik mij dat voorstellen.”

Advocaat van beschuldigde, Jeroen D’Hondt: “We hebben veel gesprekken gehad met Megan. Ik had er goede gesprekken mee, van dikwijls twee uur en langer. Op een gegeven moment zei ik dat Megan het al bij al nog niet zo slecht had bij Bjorn. Je bent een jong meisje, moest niet werken, om de week moest je eens voor een kindje zorgen dat veelal naar opvang of school gaat. En af en toe moet je eens kuisen, maar het is toch niet dat je in een kasteel woont? Kan me voorstellen dat er ellendigere levens zijn dan het uwe.”

“Dat was precies een trigger. Ze begon haar stem te verheffen, wat ik niet gewoon ben van haar. Ik ben al heel mijn leven misbruikt. Bjorn en al de rest heeft me ook misbruik. Ik ben een wegwerppop. Dat was de eerste keer dat ik die diepe tristesse in haar zag.”

Advocaat van beschuldigde, Jeroen D’Hondt: “Er is niets dat het goedmaakt. Maar ik stel ook wel vast dat Megan niet alleen hiervoor verantwoordelijk is. Dat heb ik ook letterlijk gezegd aan haar moeder. Maar ik vind ook dat verschillende instanties en professionele hulpverleners tekort zijn geschoten. Niemand stond stil bij de absurditeit dat een meisje van net achttien moest gaan zorgen voor een kind dat het hare niet was, zelf volledig fucked up en verstandelijk beperkt is en samen is met iemand die ook veel problemen heeft. Niemand, niemand, trekt aan de alarmbel. We hebben allemaal nood aan begrijpen, en hier ligt de sleutel.”

Advocaat van beschuldigde, Jeroen D’Hondt: “Megan heeft spijt en berouw. Of je dat nu wil horen of niet. Of je dat nu wil geloven of niet. Maar als je het niet gelooft, dan heb je eigenlijk in dit proces zeer weinig geluisterd. En zeer weinig empatisch vermogen getoond. Het blijft verschrikkelijk, maar Megan haar spijt - achteraf - is groot. Ze heeft gezwegen uit schaamte.”

Nu komen de vragen aan bod waarop de twaalf-koppige jury een antwoord moet geven. De voorzitter leest voor. “De eerste vraag luidt als volgt: is de beschuldigde eraan schuldig om als dader opzettelijk, met het oogmerk om te doden, Chelsea gedood te hebben?”

“De tweede vraag betreft de bezwarende omstandigheid en moet pas beantwoord worden als op de eerste vraag het antwoord ja is. Die vraag luidt: heeft de beschuldigde de doodslag op Chelsea gepleegd met voorbedachten rade?”

Openbaar aanklager: “We zijn in de laatste fase van het proces. U hebt terecht Megan D’Haen veroordeeld. U hebt terecht Megan de moordenares genoemd van Chelsea. Herinner u dat Megan D’Haen op een brutale wijze en koelbloedige manier het leven van Chelsea heeft ontnomen.”

“Men vraagt dan ook een zware bestraffing van mevrouw D’Haen. Na dit debat moet u zich opnieuw terugtrekken om te bepalen welke straf Megan D’Haen verdient. Inderdaad verdient, want laat ons duidelijk zijn dat hier vandaag geen winnaars of verliezers zijn.”

Openbaar aanklager: “Megan heeft kil, zeer brutaal, koelbloedig en voorbedacht gehandeld. Ze drukte met enige kracht Chelsea minutenlang onder water, circa vier minuten. Tot ze niet meer bewoog en Chelsea dood was. Stel je voor: een kind doelbewust minuten onderduwen, terwijl je hetnog voelt vechten voor haar leven.”

“Ik persoonlijk vind verdrinken een van de verschrikkelijkste manieren om te sterven, niet in het minst omdat je dat ook bewust meemaakt. Wees er dus ook zeker van dat Chelsea heel bewust meegemaakt heeft wat haar overkwam.”

Openbaar aanklager: “We gaan nooit het juiste motief kennen in deze zaak. Megan D’Haen is daarover nooit eerlijk geweest. Ze heeft Chelsea herleid tot een object. Het instrument waarmee ze Bjorn kon treffen. En zoals men zich inderdaad ontdoet van een instrument, heeft Megan dit ook kil, koel, beredeneerd en ijzig gedaan met Chelsea.”

“Chelsea kon op geen enkel moment op verzachtende omstandigheden rekenen van haar rechter, de beschuldigde hier. Geachte jury, wees dat indachtig bij het bepalen van uw straf.”

Openbaar aanklager: “Je hoorde wellicht de emotionele bom die hier ontplofte bij de familie van Chelsea toen Megan bekende. Maar hoe groot die emotionele bom ook insloeg, des te koeler gedroeg Megan zich hier na die bekentenis. Ik weet niet of u erop lette, ik wel. Ik heb bijna geen enkele emotie gezien bij Megan D’Haen.”

“Heeft Megan spijt? Spijt is een werkwoord. Oprecht berouw tonen. Hebt u na de getuigenis van de papa of mama van Chelsea spijt gezien? Hebt u gezien dat ze recht stond en die mensen aansprak om te zeggen dat het haar oprecht spijt? Ik heb niets gehoord, en niet gezien.”

Openbaar aanklager: “D’Haen is eigenlijk al altijd goed geweest om de oorzaken van wat verkeerd gaat, buiten zichzelf te leggen. Nu op de zitting doet ze dat niet minder. En is het finaal zelfs de schuld van Bjorn. Hij was nochtans haar wereldje, luttele minuten voor de daad en een paar uren erna. En nog twee jaar aan een stuk, tot zondag.”

Openbaar aanklager: “Het is Chelsea, en niet Megan, die onrecht is aangedaan. Houd dat goed voor, en draai de rollen niet om. Het is niet de maatschappij die onrecht heeft aangedaan aan Megan.”

“Chelsea had het recht om graag gezien te worden. Ze is niet het kind dat het verdiende om op zo’n koele, kille manier te worden versmoord, nog spartelend voor het leven.”

Openbaar aanklager: “Het is niet omdat ze een lichte mentale beperking heeft, dat die feiten ermee in verband moeten worden gebracht. Dat staat los ervan. Megan kent het verschil tussen goed en kwaad. Zij had een keuze, op 31 mei 2018.”

“Ze heeft in haar leven trouwens al verschillende keuzes gehad. Megan D’Haen is niet de wegwerppop zoals men hier beweert.”

“Concreet: ik besef ten zeerste dat het hier geen zwart-witverhaal is. Ik ben niet blind voor het feit dat hier verzachtende omstandigheden in acht kunnen worden genomen. Als verzachtende omstandigheden voorzie ik haar jonge leeftijd: Megan was op het ogenblik net achttien jaar.”

“Een tweede verzachtende omstandigheid die ik zie is dat mevrouw D’Haen beschikt over een blanco strafregister, ook al was ze nog maar enkele maanden meerderjarig.”

“Een derde is inderdaad het rugzakje van mevrouw D’Haen. Er is inderdaad de lichte verstandelijke beperking, de opvoedingssituatie, de zedenfeiten waarvan zij slachtoffer was, en het instellingsleven.”

“Als vierde is er ook het schuldbesef. Laat, maar beter laat dan nooit.”

Nu is de advocaat van de verdediging, Anthony Mallego, aan de beurt.

“We hebben een correcte, serene week achter de rug in een enorm moeilijk dossier. Die week moet op een goede manier worden afgesloten. Dat betekent niet dat ik zacht zal zijn voor haar.”

“Vanaf je weet dat het om kindermoord gaat, dan weet je als verdediging dat je iets zwaars staat te wachten. Maar dan moet je - en dat maakt het moeilijk in dit dossier - de achtergrond in acht nemen.”

“Het maakt het moeilijk in de strafbepaling straks voor jullie, de jury: je moet enerzijds goed doen voor de nabestaanden, voor wie de straf niet hoog genoeg kan zijn. Daar heb ik alle begrip voor. Maar aan de andere kant heb je haar leven.”

Advocaat Anthony Mallego: “Elk weekend gingen we ernaar toe om de noot te doen kraken, tot de laatste dag. Je ziet een meisje verschijnen en je hoort direct aan de taal en de houding dat het een meisje is waar iets mis mee is. Het mag gezegd worden.”

Advocaat Anthony Mallego: “Waar moet u wel rekening mee houden? Eerst en vooral de feiten. Ze zijn gruwelijk. De wijze - verdrinking en verbranding zijn de ergste vormen om iemand te doden en dat op een onschuldig kind - valt ook totaal niet goed te praten.”

“Maar wat als Chelsea inderdaad naar school was geweest die ochtend? De kans is zeer groot en reëel dat ze er wel nog geweest zou zijn. En dat Megan de woede op zichzelf zou ge-uit hebben.”

Advocaat Anthony Mallego: “En dan is er de familie. Het is zo frappant. Er is een stamboom gemaakt en ik trok eens een kruis door iedereen die haar tekort geschoten heeft. Er staan er drie op die we niet kennen. Zes kruisjes heb ik in totaal, drie personen schieten nog over. Dat zegt veel. De moeder, de grootmoeder, de vader en grootvader hebben haar tekort gedaan. Het misbruik van haar grootvader, dat heeft een enorme impact gehad."

“En ze is opgegroeid tussen drugs en alcohol. Ze zat constant mee op café, terwijl moeder en stiefvader ladderzat waren.”

Advocaat Anthony Mallego: “De tweede verzachtende omstandigheid is het blanco strafblad. Ze was nooit - met zo’n persoonlijkheid - in aanraking geweest met de politie of het gerecht omdat ze zelf iets misdaan heeft. Dat toont ergens dat ze niet van kwade inborst is.”

De voorzitter richt zich nog even tot D’Haen: “Je hebt opnieuw het laatste woord. Wil je zelf nog iets toevoegen?”

Megan zegt niets.

“Heb je begrepen wat er gevraagd is?”

Haar advocaat: “Ik heb haar uitgelegd.”

Voorzitter: “Wil je daar nog iets aan toevoegen?”

Het is opnieuw lang stil en dan stamelt ze: “Ik ben bereid om me te laten helpen.” 

Er is opnieuw gezucht in de zaal bij de familie van Chelsea.

De jury is terug na ruim 2,5 uur terug uit beraad en heeft een oordeel geveld over de strafmaat. Ze vinden een straf van achttien jaar opsluiting gepast.

De voorzitter richt zich vervolgens nog tot Megan: “Er is in uw leven tot op dit ogenblik heel wat misgelopen. Deels uw fout,  deels de fout van anderen. Maar er ligt nog een heel leven voor u. Je bent amper twintig jaar.”

“Je hebt de laatste week heel veel gehoord over wat fout ging in jouw manier van handelen. Doe daar is iets aan, vanaf de dag van morgen. Neem alle hulp die je geboden wordt met beide handen aan. Hou vol, ook al is het tegen uw zin.”

“Besef dat alles wat men voor u doet, niet evident is. Zeg eens: merci. Het is uw leven, en het is aan u om daar iets van te maken.”