Eerst houden de advocaten van de burgerlijke partijen hun pleidooi. Te beginnen met Bernd Bogaert, advocaat van de moeder van Chelsea.

“Vandaag sluit de burgerlijke partij Moens een hoofdstuk af van een heel emotioneel proces. Chelsea was heel geliefd, enorm speels, goedlachs. Bijna drie jaar oud en in super goede gezondheid. Is in volle ontwikkeling in haar leven. En daar komt abrupt een einde aan. De wereld stort in.”

“Chelsea overlijdt in de armen van haar mama. En welk verhaal krijgen ze mee? Het was een ongeval.” 

Advocaat Bogaert: “Vrijdag kregen we de schokgolf: Megan bekent de moord op Chelsea. We gaan het weekend in met zoveel vragen. Hoe is dat gebeurd? Welke gruwel heeft Chelsea moeten doorstaan? Dat weekend was emotioneel zo zwaar, onmogelijk onder woorden te brengen.”

“Maandagvoormiddag zou de waarheid komen. De dag van de waarheid. We krijgen een verhaal van Megan, maar is dat sluitend? We denken van niet.”

“We zijn trouwens geshockeerd door Megan die zegt dat ze een foto heeft hangen van Chelsea in haar cel. Dus ze kijkt elke dag in de ogen van haar eigen slachtoffertje, van wie ze de moord twee jaar lang verzwijgt. Hoe gruwelijk is dat? Niet uit schuldinzicht, blijkt uit het psychiatrisch verslag.”

"De jeugd van Megan wensen we niemand toe, maar volgens ons zit er meer achter."

Dan komt de advocaat van Bjorn Aerts, Kristof Lauwens. Hij richt zich tot de jury:

“Zoals je weet was Bjorn tot voor kort inderdaad de partner van Megan D’Haen. Liefde is blind, dat is een klassiek gezegde. Maar ik denk dat het in dit geval perfect de situatie van Bjorn beschrijft, tot de eerste dag van het assisenproces.”

“De bekentenis sloeg in als een bom. Bjorn zat aan zijn stoel genageld. Hij heeft het eindelijk uit de mond van Megan gehoord en heeft toen gezegd: er valt precies een last van mij af. Ze heeft het toegegeven, eindelijk weet ik het.”

Advocaat Lauwens, van vader Bjorn: “Twee mensen in één keer verliezen, daarvoor was de klap te groot. Hij heeft zich laten leiden door emoties.”

“Tot de bekentenis. Daardoor kon Bjorn beginnen - proberen te beginnen - om het te plaatsen. Ja, in het weekend zijn er contacten geweest. Megan heeft zes keer gebeld, waarvan Bjorn drie keer opnam. In de hoop dat ze zou zeggen hoe ze het gedaan had.”

Advocaat Lauwens, van vader Bjorn: “Megan deed zich voor als onschuldig jong, lief meisje. Zo ziet ze er ook uit als je haar ziet zitten Maar wat is ze in het echt? Een wolf in schaapskleren.”

“Hoe kon het dat Bjorn zo iemand graag kon zien? Megan kwam op het ideale moment in zijn leven, zegt hij. Hij zat in de put door wat was gebeurd met de moeder van zijn kind. Spijtig genoeg kon Bjorn zijn ogen niet eerder openen dan tijdens het proces.”

Ook Kris Luyckx, de advocaat van de moeder van Bjorn, neemt nog het woord. “ik richt het woord tot de jury, omdat jullie straks met zijn twaalven uiteindelijk de knoop gaan doorhakken.”

“Er liggen twee vragen op tafel. De eerste cruciale vraag: heeft Megan Chelsea gedood met de bedoeling om te doden? De tweede vraag is: is daar een zekere voorbedachtheid geweest?”

“Ik denk dat het in dit geval weinig hoofdbrekend zal zijn. Ze heeft opzoekingen gedaan, maar we hebben ook begrepen dat ze al een tijdje met het idee in haar hoofd zat. Dat zijn twee elementen die straks in uw motivering meegenomen kunnen worden.”

Luyckx, advocaat van de moeder van Bjorn richt zich tot slot tot Megan: “We hebben gezien dat ondanks de miserie waarin je opgroeide, dat er toch positieve punten zijn. Er waren hier je twee tantes, die zich blijkbaar toch konden onttrekken uit die gruwel. Misschien is het aangewezen dat je je wat meer spiegelt aan je tantes dan aan je moeder. Ze kan een goede vriendin zijn, maar we zijn het erover eens dat een groot deel van de verantwoordelijkheid terug te vinden is in het zijn van je moeder en wat ze gedaan heeft.”

Openbaar aanklager: “U was er afgelopen vrijdag getuige van toen Megan zei dat ze het gedaan had. En ze gaf daarbij toe dat ze de bedoeling had Chelsea te doden, en meer nog: dat ze het gepland had.”

Openbaar aanklager: “Jury, u en u alleen zult antwoorden op de vraag of Megan D’Haen schuldig is”

“U moet vaststellen dat Chelsea de dood vond door Megan en dat die dood niet in een opwelling gebeurde, of een ongeluk was. Maar wel het gevolg is van een kille en bewuste daad, die door haar beraamd en gepland was.”

Openbaar aanklager: “Megan D’Haen wordt moord ten laste gelegd. Moord is een bijzondere vorm van doodslag. Het is niet alleen doden, maar het is ook voorbedachte rade.”

“U hebt vrijdag de bekentenis gehoord van mevrouw D’Haen. Maandag gaf ze toe dat het kind moedwillig doodde, en dat ook plande. Ze vulde het bad hoger dan normaal, zette het kind in bad en duwde het voorhoofd gedurende vier minuten onder tot ze niet meer bewoog.”

Openbaar aanklager: “Chelsea was een peuter van - op tien dagen na - drie jaar. Op de videobeelden die zonet werden vertoond, zult u (de jury, nvdr.) met mij hebben opgemerkt dat Chelsea goed uit de voeten kon en allesbehalve wankel was.”

“Driejarigen ravotten al eens, en vallen en krabbelen daarna weer recht. Chelsea was niet anders. Ze was een kind vol leven. Uit de getuigenissen bleek zelfs dat het een paar keer was voorgevallen dat Chelsea in bad viel, maar ook dat ze zich zelfstandig weer kon rechttrekken. Ze was heel stabiel. Niets toont aan dat haar fysieke toestand een verdrinking als ongeval kon uitleggen.”

De openbaar aanklager gaat verder met meer dan tien vaststellingen die moeten aantonen dat het niet om een ongeval ging, waaronder het volgende: “Megan D’Haen heeft het bewijsmiddel heel bewust weggewerkt, door het badwater te laten weglopen. Ze stelde dat klaarblijkelijk als prioriteit. Dergelijke gedragingen kunnen slechts wijzen op een koele en bewuste handeling.”

Openbaar aanklager op het einde van zijn opsomming: “Megan D’Haen wou Bjorn met niemand delen en is jaloers op alles en iedereen, zelfs op de driejarige Chelsea.”

“Jury, deze vijftien feiten en vaststellingen die ik zojuist deed, ondersteunen de aanklacht en vormen elk op zich - maar zeker in totaliteit - het bewijs dat de dood van Chelsea geen toeval of ongeval was, maar slechts het gevolg kan zijn van een koele, bewuste daad.”

Openbaar aanklager: “Voorbedachtheid veronderstelt niet noodzakelijk een uitgewerkt plan. Een kleine tijdspanne kan voldoende zijn, waarin de dader een idee kan vormen over zijn daad en daarover ook kan bezinnen. In deze twijfel ik er absoluut niet aan.”

“Elementen daarvan zijn de opzoekingen van Megan twee dagen ervoor - over sterven en kinderen - en ook de internetopzoeking van de dag zelf. Ze zocht op het internet hoe ze het op een ongeval kon doen lijken. De tijd dat ze aan haar computer zat, stelt haar in de mogelijkheid om zich te bezinnen over haar daad.”

“Het laten vollopen van het bad en het feit dat ze het bad hoger dan normaal vulde betekent toch ook wel een duidelijke voorbedachtheid.”

De openbaar aanklager verwoordt nu de schuldvragen. Dat zijn er twee.

“Deze feiten mogen niet ongestraft zijn, dus ik vraag dat u ja antwoordt op de eerste vraag: Heeft Megan D’Haen doodslag gepleegd met oogmerk om te doden op Chelsea?

“Ik vertrouw erop dat u ook de tweede vraag met een kordate ja beantwoordt: Heeft ze met voorbedachte rade gehandeld? Ik vraag u haar schuldig te verklaren van moord op Chelsea. Pas als u positief geantwoord heeft op deze vragen, zal ik in een bijkomend debat voor een gepaste straf vragen.”

“Jury, het is aan u om daarover te beslissen. Ik wens u alle moed toe.”

Nu houdt de verdediging een pleidooi. Advocaat Jeroen D’Hondt: “Dit dossier pleiten is absoluut niet evident. Het is een verschrikkelijk dossier, omdat iedereen een natuurlijke aversie heeft voor een kinderdoder. Iedereen heeft natuurlijk de reflex om de dader daarvan zwaar te vergelden.”

“Het is ook een uitzonderlijk dossier, gelet op de late en onverwachte bekentenis. We staan erop, vanuit de verdediging en ook namens Megan, om onze excuses aan te bieden. Daarvoor wil ik me richten tot de mama, papa en familie van Chelsea. Onze welgemeende mededogen voor uw verwarring en verdriet. Maar het is ook onze opdracht om Megan te verdedigen.”

Advocaat van beschuldigde, Jeroen D’Hondt: “Meester Mallego en ik zijn nog maar anderhalf maand in dit dossier. Wij hebben dat grondig bestudeerd en veel met onze cliënt gepraat. En haar overtuigd van wat iedereen - inspecteurs, onderzoeksrechter, … - tegen Megan al had gezegd: je voelt toch dat dit niet klopt? Het is als het ware het zonlicht ontkennen.”

“De bekentenis is er gekomen uit respect voor de slachtoffers. Zij hebben recht hierop. Maar we hebben Megan gezegd dat ze het ook voor zichzelf moest doen. Zo kan je niet verder. Die rugzak is al loodzwaar, dat er nog eens bij: dan ben je zeker een vogel voor je kat. Probeer uit respect voor de slachtoffers en jezelf toch eerlijk te zijn.”

Advocaat van beschuldigde, Jeroen D’Hondt: “Chelsea is overleden en daarvoor draagt Megan de schuld. Het kindje is overleden door toedoen van Megan. We weten vandaag wat gebeurd is. Daarom wil ik haar bekentenis kaderen en zeggen dat die waardevol is. Die kwam er niet uit plat opportunisme, wel omdat slachtoffers recht hebben op de waarheid en omdat het nog de enige manier is waarvan wij overtuigd zijn dat Megan geholpen kan worden.”

Advocaat van beschuldigde, Jeroen D’Hondt: “Op de vraag op welk conto de verknipte aard van Megan toe te schrijven is, was de deskundige duidelijk: enerzijds de genetische belasting en anderzijds de vele traumatische ervaringen.”

“Ze was een meisje van achttien met ernstige psychische problemen waar ze zelf niet aan kan doen. De deskundige legde uit dat ze vanbinnen een woede opbouwde tegenover Bjorn. Ik herhaal: we moeten rekening houden met haar verstandelijke vermogen. Ze tracht oplossingen te vinden in haar kinderlijkheid.”